﷽
وَاَقٖيمُواالصَّلٰوةَ وَاٰتُوا الزَّكٰوةَ وَارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعٖينَ ﴿٤٣﴾
وَ قَالَ رَسُولُ اللهِ (ص):
عَلَيْكَ بِالْجَمَاعَةِ فَإِنَّمَا يَأْكُلُ الذِئْبُ مِنَ الغَنَمِ الْقَاصِيَةَ
NAMAZI CEMAAT İLE KILMAK
Muhterem Müslümanlar!
Bir gün Resul-i Ekrem Efendimizin yanına âmâ sahabi Abdullah İbn Ümmü Mektûm (r.a.) gelmişti. Efendimizden, namazlarını evde kılmak, başka bir deyişle cemaate katılmamak için izin istemişti. Zira kendisi görme engelliydi ve camiye ulaşması için rehberlik edecek kimsesi yoktu. Bunun üzerine Hz. Peygamber (s.a.s.) ona, ezanı duyup duymadığını sormuş, “Evet” cevabını alınca da “Öyleyse (davete) icabet et.” buyurmuştu.[1]
Değerli cemaat!
Görüldüğü üzere, Peygamber Efendimiz görme engelli olan bir sahabiye evde tek başına namaz kılması hususunda izin vermemiş, namazlarını cemaatle kılması için yönlendirmiştir. Hz. Peygamber (s.a.s.) kendisi de hiçbir farz namazını tek başına kılmamıştır. Dâru’l-Erkam’da başlayan cemaatle namaz hassasiyeti, mübarek hayatlarının son anına kadar devam etmiştir. Kur’an-ı Kerim’in savaş ortamında bile cemaatle namazı nasıl kılacağımızı öğrettiğini hatırlarsak, bu ibadetin önemi anlaşılacaktır. Hz. Peygamber (s.a.s.) çeşitli vesilelerle ashabını cemaate teşvik etmiş: “Bir kimse camiye gitme niyetiyle evinden çıktığında, attığı bir adımla kendisine bir sevap yazılır, diğer adımıyla bir günahı silinir.”[2] buyurarak en çok sevap alanın, mescide en uzak yerden gelen kişi olduğunu söylemiştir.[3]
Aziz Cemaat!
Haftada 35 saat çalışılan ve hafta sonlarının tatil olduğu Fransa şartlarında, cemaate katılmak için imkân bulabileceğimizi rahatlıkla söyleyebiliriz. Helal kazancın peşinde olan bir mümin, her vakitte cemaatle namaz kılmasının imkânsız olduğu iş günlerinde, en azından sabah ve yatsı namazlarına katılma hususunda gayret göstermelidir. Nitekim Peygamber Efendimiz bu iki vaktin önemine binaen “Eğer (insanlar) yatsı ve sabah namazlarındaki fazileti bilselerdi, sürünerek de olsa o ikisini cemaatle kılmaya gelirlerdi.”[4] buyurmuştur.
Aziz Müminler!
Cemaatle namaz kılmanın bir takım toplumsal faydaları da bulunmaktadır. Cemaatle namaz, kişiyi faydasız işlerin ve günahların işlendiği ortam ya da durumlardan uzaklaştıracak, her türlü sapma ve yanılmadan da koruyacaktır. Nitekim Hz. Peygamber, Ebu’d-Derdâ’ya (r.a.), bir yerde üç kişi olup da cemaatle namaz kılınmazsa, şeytanın onları kuşatıp yeneceğini söyledikten sonra, “Cemaate devam et, çünkü kurt, sürüden ayrılanı yer!”[5] şeklinde ikazda bulunmuştur.
Hutbemi, başta okuduğum Ayet-i Kerime meâli ile bitirmek istiyorum: “Namazı kılın, zekâtı verin, rükû edenlerle beraber rükû edin”.[6]
[1]Ebû Dâvûd, Salât, 47.
[2]En-Nesâî, Mesâcid, 14.
[3]Ebû Dâvûd, Salât, 48.
[4]El-Buhârî, Ezân, 9.
[5]Ebû Dâvûd, Salât, 46.
[6]Bakara,2/43.
LA PRIÈRE COLLECTIVE (EN COMMUN)
Chers musulmans !
Un jour le compagnon nommé Abdullah Ibn Oumm Maktoum vint vers le Prophète (s.a.s.) et lui demanda s’il pouvait accomplir ses prières à la maison. Autrement dit, il demandait au Prophète (s.a.s.) l’autorisation de ne pas participer à la prière commune. Car il était aveugle et n’avait personne pour l’accompagner jusqu’à la mosquée. À cette requête, le Prophète (s.a.s.) lui demanda s’il entendait bien l’appel à la prière ou non. Et lorsque le compagnon dit « Oui », il rétorqua en disant « Dans ce cas répond à l’appel. »[1]
Chers fidèles !
Comme on peut le remarquer, le Prophète (s.a.s.) n’a pas autorisé le compagnon aveugle à prier seul à la maison mais l’a incité à l’accomplir en commun. Le Prophète (s.a.s.) lui-même a toujours accompli ses prières quotidiennes en groupe et sa sensibilité à prier collectivement qui avait débuté à Dar Al-Arqam continua jusqu’à la fin de sa vie. De plus, si nous nous rappelons que le Coran nous apprend comment accomplir la prière en commun même durant une guerre, l’importance de son accomplissement sera mieux comprise. Nous savons également qu’à plusieurs occasions le Prophète (s.a.s.) a incité ses compagnons à prier ensemble en leur disant : « Lorsqu’une personne sort de sa maison (et marche) vers la mosquée, pour un de ses pas il lui est attribué une récompense et pour un autre, l’un de ses péchés s’efface. »[2] Il a également précisé que la plus grande récompense sera attribuée à la personne venant à la mosquée de la distance la plus lointaine.[3]
Chers croyants !
En France, la plupart d’entre nous travaillent environ 35 heures par semaine et nos week-ends sont libres ; ainsi il est possible de dire que chacun peut trouver l’opportunité de participer à la prière en groupe. Même s’il ne participe pas à toutes les prières en commun en raison de son travail, le croyant peut au moins faire l’effort de se rendre aux prières du matin et du soir. Certes, le Prophète (s.a.s.) a exprimé l’importance et les vertus de ces deux prières en disant : « Si les gens savaient les vertus des prières du matin/sobh et de la nuit/isha, ils viendraient prier en groupe même s’ils devaient ramper. »[4]
Chers musulmans !
Il y a aussi beaucoup d’avantages à accomplir la prière en commun, que ce soit à un niveau personnel ou social. Par exemple, prier collectivement éloignera la personne des milieux et des groupes provoquant les actes vains et les péchés. Ainsi elle sera protégée de l’égarement et des déviations. En effet, le Prophète (s.a.s.) avertit Abu al-Darda‘ que si trois personnes se réunissent et ne prient pas en groupe, le diable les cernera et les vaincra. Puis il ajouta : « Continuez la prière en groupe car le loup mange celui qui quitte le troupeau ! »[5]
J’aimerais terminer avec la traduction du verset que j’ai récité au début de mon sermon : « Accomplissez la prière quotidienne, acquittez-vous de l’aumône obligatoire ! Inclinez-vous avec ceux qui s’inclinent ! »[6]
[1] Abu Daoud, K. al-Salât, 47.
[2] An-Nasâ’î, K. al-Masâjid, 14.
[3] Abu Daoud, K. al-Salât, 48.
[4] Al-Bukhârî, K. al-Athân, 9.
[5] Abu Daoud, K. al-Salât, 46.
[6] Al-Baqara, (La vache) 2/43.
