TEVAZU YÜCELTİR
Muhterem Müslümanlar!
Okuduğum ayet-i kerimede Yüce Rabbimiz şöyle buyuruyor: “Rahmân’ın has kulları o kimselerdir ki, yeryüzünde tevazu ile yürürler…”(1)
Okuduğum hadis-i şerifte ise Sevgili Peygamberimiz (s.a.s) şöyle buyuruyor: “Kim Allah için huşûundan dolayı tevazu gösterirse, Allah onu kıyamet gününde yüceltir. Her kim kibrinden dolayı böbürlenirse Allah da onu kıyamet gününde alçaltır.”(2)
Aziz Müminler!
Kendini herkesten üstün tutma, büyüklenme anlamına gelen kibir, manevî ve ahlakî bir hastalık belirtisidir.
Kibir ve gurur kabalığın, hamlığın bir göstergesi; tevazu ise insanlığın ve ahlakî olgunluğun meyvesidir. Bu sebeple Kuran-ı Kerim’de tevazu ve alçakgönüllülük övülmüş; kibir, kendini beğenme ve böbürlenme yerilmiştir. Bu konuda ayet-i kerimede şöyle buyurulmaktadır: “Küçümseyerek insanlardan yüz çevirme ve yeryüzünde böbürlenerek yürüme. Zira Allah, kendini beğenmiş, övünüp duran kimseleri asla sevmez.” (3)
Değerli Müslümanlar!
Kötülüğün ve şerrin sembolü olan şeytanın, sırf kibri ve kendini üstün görmesi sebebiyle Allah’ın rahmetinden ebediyen kovulduğunu biliyoruz. Ayrıca Kur’an-ı Kerim’de, kendilerini büyük görerek ilahî uyarıları dinlemeyen geçmiş ümmetlerin, bu halleri sebebiyle başlarına gelen felaketler veciz bir ifade ile anlatılmış, büyüklük taslamaları ve kibirlenmeleri ebedi azaba uğramalarının sebebi olarak gösterilmiştir.
Muhterem Kardeşlerim!
Kibir ve gurur, hiçbir zaman, olgunluğun işareti olamaz. Olsa olsa, cehalet ve gafletin, şahsiyet zaafının bir alameti olur. Dinimizin bu kötü vasıfları yerip, kötülemesi de bu sebepledir. O halde; iyi ve olgun bir Müslüman, gönlünde kibir ve gurura yer vermemeli, gönlünü Hakk’a bağlamalı ve şeytanın oyuncağı olmaktan uzak bulunmalıdır.
Hutbemi Yüce Rabbimiz’in şu ilahî beyanı ile bitirmek istiyorum; “Yeryüzünde böbürlenerek dolaşma! Ne yeri yarabilir ne de dağlarla boy ölçüşebilirsin.”(4)
- Furkan, 25/63.
- Ibn Hanbel, 3/76.
- Lokman 31/18.
- İsra 17/37.
L’HUMILITÉ EXALTE L’HOMME
Chers musulmans !
Dans le verset que je viens de lire notre Créateur nous explique que « Les serviteurs du Tout Miséricordieux sont ceux qui marchent humblement sur terre… ».1
Notre Prophète bien-aimé nous dit : « Quiconque fait preuve d’humilité par sa soumission à Allah, Allah l’honorera le Jour du Jugement. Quiconque se vante de son arrogance, Allah l’humiliera le Jour du Jugement. »2
Chers croyants !
L’orgueil, ce sentiment de grandeur qui consiste à se voir supérieur aux autres, est un signe de maladie spirituelle et morale.
L’arrogance et l’orgueil sont les preuves de la grossièreté et de l’immaturité, alors que l’humilité est le fruit de la maturité morale de l’humanité. C’est pour cette raison que dans le Noble Coran, l’humilité et la modestie sont mises en avant, tandis qu’être orgueilleux, prétentieux et se vanter sont réprimés.
Nous savons que Satan, qui est le symbole du mal, a été maudit et a été banni de la miséricorde d’Allah en raison du sentiment d’orgueil. D’autre part, le Coran nous informe de la situation des peuples anciens, qui malgré les avertissements divins, ont été arrogants. Leurs attitudes hautaines ont causé des malheurs et seront la raison d’un châtiment éternel.
Mes chers frères et sœurs !
L’orgueil et l’arrogance ne peuvent en aucun cas représenter la maturité. Il ne peut s’agir que de l’ignorance, de l’insouciance, ainsi que de la faiblesse du caractère. C’est la raison pour laquelle notre religion critique et diffame ces caractéristiques qu’un bon musulman ne doit en aucun cas posséder. Il doit se lier à Allah de tout son cœur et doit rester à l’écart des ruses de Satan.
Je termine ma khoutba par cette parole sacrée de notre Seigneur : « Et ne foule pas la terre avec orgueil : tu ne sauras jamais fendre la terre et tu ne pourras jamais atteindre la hauteur des montagnes ! »3
- Al-Furqan, 25/63.
- Ibn Hanbal, 3/76.
- Al-Isra 17/37.
